ว่ากันด้วยความเป็นมาของ e23 ของผม รถคันนี้เป็นรถของคุณพ่อผมซึ่งได้มาครอบตั้งแต่ผมยังเรียนชั้น ป.2 6-8ขวบ จำไม่ได้
จนตอนนี้ผมอายุ 20ย่าง21 ก็เกือบ15ปีได้แล้วครับที่พ่อเป็นเจ้าของ พ่อก็พาขับไปรับไปส่งที่โรงเรียนเป็นประจำสภาพรถไม่ใช่ว่าจะดีครับ เรื่องสีนี้สิ ที่โดนเพื่อนล้อ ว่าทำไมรถพ่อแกเก่าจังวะ โบราณจัง คือตอนนั้นสภาพแบบครบๆอะครับติดอยู่ที่แค่สีที่มันทั้งด้านและหมองหม่น เลยทำให้ดูไร้ค่า
10กว่าปีผ่านไป....
พอขึ้นมัธยมต้นก็ได้ไปเรียนที่ ร.ร.สามเสนวิทยาลัย ชีวิต ม.ต้น ประมาณ ม.2-3 เห็นเพื่อนขับรถไปโรงเรียน แหม๋เท่...อยากมีบ้างจัง เท่ส์จริงๆ แต่อย่างว่ามีรถก็จอดในโรงเรียนไม่ได้โดนฝ่ายปกครองไล่หมด
เราก็เกิดความอยากได้เห็นเพื่อนขับไปดูไฮโซดีจัง คิดในใจเอ่...ทำไมพ่อมีรถตั้ง2-3คันทำไมไม่ให้ลูกใช้สักคันหว่า (แอบน้อยใจ) แต่ก็ไม่ได้วอรี่อะไรมาก เพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลา ที่เขาจะให้มาใช้ก็เลยเฉยๆไป
เร่งสปีดดดดด
ณ ปัจจุบัน
ช่วงต้นเดือนมกราคมหลังจากกลับจากบ้านแฟนผมที่บุรีรัมย์ คุณพ่อก็โทรตามบอกให้กลับไปดูแลบ้านดูแลหมาอีก 1ตัว ที่ต้องกลับเพราะไม่ได้กลับบ้านที่หนองคายมานานมากแล้วซื้อไว้ปีกว่าอยู่ไม่ถึง2เดือนนอกนั้นอยู่บ้านแฟนตลอด ก็เลยต้องกลับแบบไม่อยากกลับเพราะเป็นห่วงแฟนกำลังท้องได้ 6 เดือนครับ กลับมาบ้านก็เหงาไม่มีคนอยู่ หลังจากมาถึงพ่อก็ส่งกุญแจรถให้เลยสั่งเสียไว้ซะเรียบร้อยบอกใช้ดีๆขับระวังๆรถมันเก่าอะไหล่หายาก พ่อก็เลยบอกว่าไปเอารถได้แล้ว เอาไปล้างด้วยฉันจอดรอเธอมาเอาอยู่ 5เดือนฝุ่นเกาะหมดแล้ว(เอ่อ..แต่พ่อไม่ได้บอกว่าจะให้ผมนิถ้าให้ผมผมรีบมาเอาไปนานแล้ว
) ช่วงนั้นทะเลาะกับพ่อด้วยแหละครับ เลยไม่ค่อยคุยกัน พอเขารู้เรื่องหลานสาวก็คงอยากให้ลูกชายมีรถไว้ใช้พาหลานสาวเที่ยวไปไหนมาไหนเพื่ออำนวยความสะดวก เพราะบ้านแฟนอยู่ตั้งไกล....ช้าอยู่ใย ก็เลยไปขับกลับมาให้ไวเลย..... ได้มาแล้วก็จัดการล้างซะ สภาพก็อย่างที่เห็นตามรูปอะครับ โคตรรักเลย e23 เพราะชอบมานานแล้วตั้งแต่ยังเล็กหรือผูกผันเพราะจะนั่งเจ้า e23 คันนี้ซะส่วนใหญ่ เลยเกิดเป็นความชอบและรักไปในตัวเลยครับ
สำหรับผมกับเจ้า e23 คันนี้นอนกอดกันอยู่ตั้งแต่ต้นเดือน ด้วยความเพิ่งมีรถก็เลยโอ้ววว อะไรที่เราไหวเราก็แต่งไป แต่รูปตอนที่ถ่ายนั้นยังเป็นสภาพเดิมที่ได้รับต่อจากมือคุณพ่อ ตอนนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะพอสมควร ไว้จะมาอัพเดตรูปให้ได้ดูกันครับ
ปล.มันจะยาวไปไหมหว่า
